Ονυχομυκητίαση
Πρόκειται για μυκητιασιακή λοίμωξη της ονυχιαίας πλάκας. Οφείλεται σε διάφορα είδη μύκητα. Είναι νόσος εξαιρετικά επίμονη και δημιουργεί αισθητικά κυρίως προβλήματα στους ασθενείς, καθώς και άλγος αν η ονυχιαία πλάκα αλλοιωθεί ιδιαίτερα.
Είναι πολύ συχνό νόσημα,καθώς προσβάλλει 15%-20% του πληθυσμού, ηλικίας 40-60 ετών. Ο τραυματισμός των ονύχων προδιαθέτει στην ανάπτυξη μυκητίασης. Επίσης συχνά συνδυάζεται με δερματοφυτία των άκρων. Συχνότερα αίτια ονυχομυκητίασης σε ποσοστό 95%-97% είναι οι T.rubrum,t.mentagrophyte.Σπανιότερα οι T.viollaceum,T.shoenleinii,T.verrucosum.
Κατά την ονυχομυκητίαση παρατηρείται συχνά πάχυνση του όνυχος ,αλλαγή χρώματος σε κιτρινωπό ή λευκωπό,αλλαγή της υφής του, που γίνεται πιο μαλακή και εύθρυπτη. Τα ευρήματα αυτά ποικίλουν ανάλογα με το είδος του μύκητα και το τύπον της προσβολής του όνυχος.
H διάγνωση γίνεται με την λήψη δείγματος από το πάσχον νύχι, το οποίο υποβάλλεται σε άμεση αναζήτηση και καλλιέργεια για μύκητες . Είναι σημαντικό οι εξετάσεις αυτές να γίνονται από κατάλληλα εκπαιδευμένους μικροβιολόγους.
Χωρίς θεραπεία η ονυχομυκητίαση υποχωρεί δεν ποτέ. Αντίθετα, κατά κανόνα επεκτείνεται χωρίς θεραπεία και σε άλλα νύχια. Υπάρχουν δύο ειδών θεραπείες ,η τοπική και η συστηματική. Η τοπική με λάκα ciclopirox ή amorolfin είναι επαρκής όταν υπάρχει περιορισμένη προσβολή της ονυχιαίας πλάκας σε λίγα μόνο νύχια. Η συστηματική προτιμάται σε πιο εκτεταμένη προσβολή. Σκευάσματα που χρησιμοποιούνται για την λήψη από το στόμα είναι η τερμπιναφίνη , η ιτρακοναζόλη και η φλουκοναζόλη. Παλιότερα σκευάσματα καλύτερα να αποφεύγονται, λόγω αυξημένων παρενεργειών και περιορισμένης αποτελεσματικότητας.
Συνδυασμός τοπικής και συστηματικής θεραπείας, αυξάνει τα ποσοστά ίασης. Οι ασθενείς καλό είναι να χρησιμοποιούν ένα ειδικό νυχοκόπτη που να απομακρύνει τα κυτταρικά υπολείματα του πεπαχυμένης ονυχιαίας πλάκας, καθώς αυξάνονται τα ποσοστά ίασης. Η προληπτική χρήση αντιμυκητιασικής πούδρας στα πέλματα καθημερινά, απομακρύνει το ενδεχόμενο επαναπροσβολής των ονύχων από μύκητες.